ooooooooooooooo kan me echt maar half voorstellen hoe zwaar dat moet zijn geweest... en inderdaad.. makelijker gezecht dan gedaan om nu zonder zorgen weer verder... vind het zelf altijd zo vervellende als je niks meer hoor... dus dit stel ik ook echt heel erg op prijs... succes... ik duim voor jullie!!!

wat fijne om weer wat van jullie te horen... zo vaak lees je vervellende berichten... maar krijg nooit te horen hoe het afloopt... zo  als de andere al aan geven hopelijk tot snel met super nieuws....

Juist, dat is ook de reden, dat ik het topic zocht. Je hoort zo vaak van : Het is niet goed afgelopen. maar na een half jaar ben je toch ook benieuwd naar de afloop. Vandaar dus de update. Omdat Hayley na zes maanden zwangerschap is geboren, moest het gewoon begraven worden. En dat is zwaar kut. Je bent alles aan het klaarmaken voor de bevalling, maar in plaats daarvan mag je een begrafenis regelen. Emotioneel is het zwaar geweest, de eerste maand niet kunnen werken, de tweede maand wel en toen weer een maand vakantie. En toen werd het 1 januari 2012. Alsof er een last van je afviel Lopen janken als een klein kind. Het afsluiten van een tijdperk. .... En dan nu ook vol goede moed ''het weer opnieuw proberen''. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar we gaan er wel voor. Nu afwachten, hoe het is over een paar weken,als ze ongesteld moet gaan worden.

Hee Dinh! Wat fijn te lezen! Ik hoop jullie snel te zien onder het kopje 1-3!

Ik ben weer terug, na een lange tijd afwezigheid, ik zat dit topic te zoeken, omdat ik toch nog wilde laten weten, wat we nu weten, en wat we nu gaan doen in de nabije toekomst. Onze dochter Hayley is gestorven aan een natuurlijke dood. Na zeven maanden zwangerschap is onze dochter in de baarmoeder gestorven. De navelstreng zat niet om haar hals, ze had geen afwijkingen, geen (levensbedreigende) infecties, ze had goede genen, alles was goed aangelegd. Voor zover de artsen het hebben kunnen onderzoeken, is Hayley gestorven aan een hartstilstand. Pure pech dus. Minder dan 5% van de mensen overkomt dit na 31 weken, en wij zijn er een van...... Overigens, ik zeg expres levensbedreigende tussen haakjes. Immers, het schijnt dat alle baby's dat hebben. In ieder geval, Hayley leek op het oog gewoon gezond. Behalve dan dat ze klein was. Tsja, hoe komt dat? Door de genen? We weten het niet en zullen het ook nooit weten. Maar wat we wel weten, is dat we ''niet bang hoeven te zijn'' bij een volgende zwangerschap. Makkelijk gezegd, je hoeft niet bang te zijn. Ze bedoelen ermee, de kans op herhaling is nihil, en als we de eerste twaalf weken overleven, dan is de kans gewoon reëel dat het nu wel goed gaat. Bij een volgende zwangerschap zullen we in ieder geval strenger onder controle zijn bij het ziekenhuis. Wanneer we weer zwanger raken? Daarvoor ben ik dus terug. We weten het niet. In ieder geval ... foliumzuur wordt geslikt en de natuur mag het werk doen.

hoi meid wat goed dat jullie weten dat het niet iets is wat grote kans heeft dat het terug komt! ik wil  jullie dan ook heel veel succes en kracht toe wensen de komende tijd en ik hoop dat we jullie snel in de 1-3 maandenforum gaan zien!!!!

@ Sacha26;  Dinh is geen vrouw maar een man, haha maar dat kon jij niet weten. Toch fijn om te weten dat niks jullie een gezonde zwangerschap in de weg staat! Was Hayley misschien zo klein omdat jouw vrouw ook klein is? Ik hoop dat we hier snel goed nieuws van jullie horen!

jaaa sorry werd er al op gewezen hahaha sorry dinh maar ik bedoelde het goed!!! maar zo vaak komt dat niet voor hnogmaals mijn excuus mar het was wel gemeend (behalve dat meid dan hahahah) thnx mamalin!!!! hahaha

@sacha26 @mamalin Jullie reakties doen ons in ieder geval wel goed. En op de reaktie ''meid'' hebben we om kunnen lachen. Begrijpelijk ook, dat er zo wordt gereageerd. Wij blijven een vreemde eend in de bijt, het zoekwerk, het communiceren kwam de vorige keer veelal van mij af, hopelijk, zal het bij de volgende zwangerschap meer samen worden. We doen in ieder geval ons best. @mamalin De artsen zeiden, dat de lengte van Hayley zeer waarschijnlijk te maken heeft met de bouw van mijn echtgenote. Met 1.60 en (nu 48 kg) is ze natuurlijk niet de grootste.

Geen woorden, Heel veel sterkte met dit verlies. Jullie zullen altijd haar papa en mama blijven.