Ik laat Remco nooit uithuilen. Het is de enige manier waarop hij kan laten weten dat er iets mis is! En ze huilen niet zonder reden! Je leert vanzelf de huiltjes uit elkaar houden, en snel genoeg weet je precies welke waarvoor is! Laat anderen maar kleppen, ik luister er ook niet naar. Zelfs in het ziekenhuis waren ze bezig dat ie maar moest uithuilen, goed voor zijn longen, of "o it's a boy, laat hem huilen!" Moest hem zogenaamd niet te veel oppakken en knuffelen want dan verwende ik hem. Het is een baby, ik WIL hem verwennen, al kan dat niet eens! Ik doe wat mijn gevoel ingeeft, de rest kan kapot vallen!

amen!

:-) Vannacht was een huil nacht... Steeds als hij in zijn wiegje lag, begon hij te huilen... Mijn man kan niet tegen dat geluid en was ontzettend moe, omdat ik wil dat hij wel wat kan slapen heb ik Jonathan ook in bed genomen, zodat we alle drie wat konden slapen. Nu vanmorgen, heeft hij 3 1/2 uur in zijn wieg geslapen, dus blijkbaar weer tevreden... Hopelijk gaat hij vannacht lekker in zijn wieg slapen, want ik slaap beter wanneer hij in zijn eigen wiegje ligt, maar we zullen zien. Ik ga hem in ieder geval niet laten  huilen, dat vind ik ook zielig.

Hier gaan de nachten juist eindelijk wat beter!! Tijn heeft vorige week ook paar nachten bij ons in bed geslapen omdat, ie net als Dante en Jonathan begon te huilen in zijn eigen bedje! Toch ben ik blij dat ie nu 's nachts weer in zijn eigen bedje slaapt, vind het stiekem eng als ie tussen ons in ligt... Overdag laat ik m ook echt niet lang huilen, tenzij ik net even bezig ben. Als ie niet wil slapen mag ie gewoon lekker beneden in zijn wipstoeltje liggen of lekker bij mij kroelen. (Vind ik stiekem ook het leukst!)  

Hier een aanstaande moeder. Nu heb ik nog lekker makkelijk praten, maar goed misschien denk ik er anders over als de kleine er straks is. Maar goed. Ik ben er van overtuigd dat je altijd in dit soort gevallen je moeder instinkt moet volgen en als die zegt oppakken, knuffelen of even mee rondlopen, gewoon doen. Het lijk me heel sterk dat je een kindje van 4 weken kan verwennen. Volg je hart en je moederinstinkt, dat lijk mij het beste. Je kindje komt uit een omgeving waar het de hele dag door gewiegt en omarmt wordt door warmte en constant je hartslag hoort. Je kan dan toch niet van z'n klein hummeltje verwachten ineens zonder te moeten. Ik denk dat je vooral op je eigen gevoel moet vertrouwen. Als je straks de verschillende huiltjes goed uit elkaar kan houden (en dat komt denk ik vanzelf,) dan merk je vanzelf of je je kindje een keertje moet laten huilen. Maar zo jong, lijkt me dat nog niet. Maar goed, nogmaals ik ben nog zwanger van mijn eerste, dus mijn mening kan natuurlijk nog bijgedraaid worden, maar voorlopig zeg ik, luister naar jezelf.

Volgens mij heb ik ergens gelezen dat je een pas geboren baby niet moet laten huilen, zonder erheen te gaan. Plus, je leert je kindje langzaam aan kennen, als je nou weet waarom hij huilt.. Maar ik ben nog een leek, net 9 weken zwanger!

Hoi mommyD, Hier hetzelfde probleem! Tijn heeft soms dagen dat ie gewoon niet alleen in zijn bedje wil liggen. Zodra ik m dan oppak stopt ie direct met huilen en vindt ie het allemaal prima! Schoonmoeder verweet mij indd ook al dat ik hem 'verwende' door m elke keer op te pakken. Terwijl ik m ook wel eens even laat huilen als ik indd net op de wc zit of sta te douchen ofzo heeft ie gewoon even pech... Heb het vorige week bij het consultatiebureau na gevraagd en daar zeiden ze dat je een baby van deze leeftijd echt nog niet kunt verwennen! Ze hebben op dat moment schijnbaar gewoon even behoefte aan de geborgenheid.... Ik ga daarom maar gewoon lekker mijn gang en laat m dus echt niet onnodig huilen!!

Hey, Tegen ons zeiden ze ook altijd gewoon even lekker laten huilen. Wij hebben dat eigenlijk nooit gedaan, alleen idd als je net op het toilet zit of iets. Vind dat een pas geboren babytje niet alleen in bed hoeft te liggen huilen, het is voor hun ook de enige manier waarop ze kunnen proberen iets duidelijk te maken. En misschien willen ze idd gewoon even knuffelen. Ik vond het ook moeilijk om erachter te komen wat ieder huiltje betekende. En onze kleine man is nu bijna een jaar en huilt nog maar zelden, Dus geloof nooit dat het kwaad kan om lekker te knuffelen als ze een huil momentje hebben. Dus laat iedereen maar lekker praten, gewoon doen waar jij je het beste bij voelt, en wat je gevoel je ingeeft en dan komt het vanzelf wel goed!

Super topic, ik liep met precies dezelfde vraag! Ik heb wel al ontdekt welk huiltje wat betekent. Dante huilt amper, dus het was makkelijk te ontdekken.. dus als die huilt is er ook echt wat aan de hand. en als die huilt dan huilt die ook echt!!! dat kan zijn, dat zijn speentje uit zijn mond gefloept, het is een ontzettende sabbelaar en zet het dan gelijk op een gillen.. en als die even niet alleen wil zijn dan krijgen we een paniek huiltje te horen..  Voor honger huilt die niet, hij begint rond etenstijd te ptutellen en brommen maar tot echt huilen komt het niet. Toch gebeurt het huilen bij mij ook als ik net sta te koken, of op het toilet zit of onder de douche. en ik kan het simpelweg gewoon niet aanhoren om dat kleine manneke te laten huilen. dan breekt echt me hart! ik heb het geprobeert maar kan het echt niet.. laat staan als er straks ook nog echte tranen komen.. ik spring dan ook gelijk onder de douche vandaan met het sop in me haren om de speen terug in ze mondje te stoppen.. en ik ben blij dat we in een app wonen en alles gelijkvloers is, de deuren zo breed zijn. want overdag rij ik hem in de kinderwagen overal mee naar toe waar ik ook ben (als het nodig is als die zulke buien heeft) en ' s nachts leg ik hem bij ons in bed.. wat ik nu doe meer uit eigenbelang want  ik ben echt soms zo moe 's nacht dat ik het niet eens volhoud om hem in slaap te sussen, dan zit ik te knikkebollen in de grote stoel. en als die slaapt en ik hem dan in zijn wieg leg, begint die weer met huilen...  als ik hem bij ons in bed lig dan slapen we allebei gelijk.. mijn man zei ook dat ik hem te veel " verwende"  en wil niet dat Dante hier aan went, want manlief wil het bed alleen met mij delen wuahah. (hij zelf heeft tot 6 jaar bij zijn ouders in bed geslapen en hij wil echt neit dat dat bij ons gaat gebeuren).. dus mijn man suste hem toen een paar nachten in slaap in zijn eigen wiegje wat soms 2 uur duurt, zodat ik kon blijven liggen.. en ik deed dan de voedingen de rest van de nacht..zodat hij kon blijven liggen..  tot dat mijn moeder uitlegde dat je een baby  van paar dagen of weken oud niet kan " verwennen"  want hij beseft niet, oh als ik nu ga huilen dan mag ik bij papa en mama in bed.. dus ze kunnen er op deze leeftijd ook geen 'misbruik' van maken.. maar als die een paar maanden oud is moet je uit gaan kijken, want dan gaat die het doorkrijgen.. en dan is het moeilijk om er vanaf te komen..  nu slaapt dante als het nodig is gewoon tussen ons in. het gebeurt niet eens elke dag, en soms is het maar voor half uurtje want daarna gaat die gewoon naar zijn eigen wiegje.. ik doe nu lekker wat ik wil, en bij elk klein huiltje ligt die al in onze armen.. want dat is waar ik en die kleine man zich goed bij voelt, we knuffelen kussen heel wat af met hem, en hij is dan gelijk stil.. kleine ventje is pas 2 weekjes oud, en begrijpt nog niks van deze wereld.. ik snap best dat je het dan op een gillen zet als je niks ziet voelt of hoort een moment.. ze hechte waarde aan lichamelijk contact, en warmte wat wij uitstralen en soms helpt hetal als ik tegen hem klets. dat die hoort dat ik dichtbij ben. Gewoon doen wat je wil mommyD, wat goed voelt voor jou! laat de rest maar kletsen!