Hee, Ik kan het me zo goed voorstellen... Ik heb het al bijna opgegeven en begon gisteren tegen mijn man over adoptie. Die zei je hebt de moed al opgegeven niet? IK zeg van niet maar als ik zie dat in die tijd dat wij zwanger proberen te worden mijn schoonzus er nu bijna twee heeft.... Dan zakt bij mij de moed wel in de schoenen... Het is gewoon zwaar frustrerend, en is dat nou anders als je al een kindje hebt? Ik denk het wel want dan weet je dat je natuurlijk zwanger kan worden. Maar ik ben nog nooit zwanger geweest. Dus het is toch een beetje anders... Maar goed we blijven allebei hopen op een wonder... Liefs

ooja dat herken ik wel hoor.  Het is toch anders hoor met je eerste kindje wand je weet niet of jij wel zwanger kan worden of dat je man/vriend wel of nie vruchtbaar is enz enz en je heb geen idee hoelang en alles. Ben nu ook anders er mee bezig  ben niet zo ongerust als eerst we weten nu dat het kan zeg maar. idd heel erg moeilijk voor je Deesje dat het zo lang duurd en idd dan zie je andere in je omgeving die wel zo zwanger zijn en dat doet gewoon echt heel erg zeer en je ziet overal kinderwagens en zwangere vrouwen das heel irri. tuurlijk gun je het je schoonzus wel maar je vraagd je af wanner het nou eens jullie beurd is. das heel erg logies.     hoe lang zijn julie al bezig?