hoi meiden
ik weet even niet zo goed in welke forum ik dit verhaal moet zetten dus als hij verplaatst moet worden is dat prima!

ik las net weer een topic waar meerdere leden schreven over twijfel en abortus,
dat steekt mij verschrikkelijk, en nou denken er waarschijnlijk meer ja duhhh wie niet!!!!
 ik wil jullie graag vertellen waarom oktober voor mij een rotmaand is....

het begon op een avond in januari ik was toen 15 en nu langer als 10 jaar geleden, iedere dinsdag avond was ik bij mijn vriendje waar ik toen bijna een jaar verkering mee had! iedere dinsdag fietste hij met mij mee wanneer ik om 9uur thuis moest zijn! die avond in januari was hij grieperig en ik zei tegen hem dat ik alleen naar huis zou fietsen omdat ik niet wou dat hij nog zieker werd en ik woonde maar 5 minuten bij hem vandaan dus was zo thuis!!
om kwart voor 9 belde ik  me moeder om te zeggen dat ik alleen zou fietsen en om 9 uur thuis zou zijn zodat ze wist dat ik alleen kwam. om 10 voor 9 nam ik afscheid van mijn zieke vriendje en ben gaan fietsen....tijdens het fietsen kwam er een scooter langs mij en reed verder! achteraf hoorde ik dat daar 2 jongens op hebben moeten zitten! toen ik een stukje verder fietste voelde ik een doffe klap op me hoofd en wat daarna is gebeurt weet ik niet meer... of ik heb het geblokkerd of ik was buiten bewustzijn!
ik kwam weer bij mijn positieve toen een vrouw mij probeerde wakker te schudden gelukkig was ik vrij snel bij de vrouw heeft de politie gebeld en die hebben mij thuis gebracht! mijn ouders waren intussen natuurlijk behoorlijk ongerust en toen mijn vader mij tegemoet wou komen rijden kwam de politieauto de straat in... er is naar mijn hoofd gekeken en buiten wat hoofdpijn en een hoofdwond om ging het wel! ik heb die nacht geslapen als een roos!!!!! uiteindelijk is het fiets avontuur nog vaak besproken en verdween het langzaam naar de achtergrond!! in juni werd het toen prachtig weer en samen met mams besloten we heerlijk de tuin in te gaan en lekker in het zonnetje te gaan liggen dus ik had heerlijk mijn bikini aangetrokken en liep vrolijk van de trap toen mijn moeder opeens zei....kom jij eens even zitten.....ze vroeg recht op de man af of ik zwanger was...ik schrok enorm en stammelde dat dat niet kon omdat ik 2 weken daarvoor mijn menstuatie nog had gehad...ze is meteen naar de apotheek gegaan want ze zag duidelijk dat ik zwanger was noem het maar moeder instinct en de test loog er niet om het was een duidelijke plus!!! na veel huilen en praten hebben wij het ook aan mijn (toen) schoonouders verteld...tja hoe konden we ook zo stom zijn we gebruikte toch condooms!!!! na een bezoek aan de huisarts kwam de echo.....met een datum!!! ik bleek al ruim 5 maanden zwanger!!! en zou in oktober uitgerekend zijn. na veel rekenen want mijn ex en ik waren er toch wel van overtuigt dat wij voorzichtig genoeg waren schoot het incident van januari weer binnen en wat we toen niet gemerkt hebben kwam n in als een donderslag.....ik was die bewuste avond niet alleen neergeslagen maar ook misbruikt.....na weer veel tranen en gesprekken kwamen we er uit dat we dit kindje niet konden houden....het zou me iedere keer herinderen aan die avond en aan de vreselijke manier waarop dit kindje is verwekt......
tot op de dag van vandaag kan ik iedereen mededelen dat ik enorm veel spijt heb gehad van die beslissing het is in deze maand 10 jaar geleden dat ik een kindje had moeten krijgen en nu ik mijn 2 kinderen zie mis ik een grote broer of zus voor hun. ong 1 jaar na de abortus ben ik in therepie gegaan en kwam bij 2 verschillende groepen terecht 1 met misbruikte vrouwen en 1 met vrouwen die abortus hebben laten plegen die therepie was heel fijn en heeft mij geweldig geholpen en toen ik hun het prachtige nieuws vertelde dat ik in verwachting was van onze dochter zei de therepeut dat ik het vanaf hier alleen aan kon...dat was heel erg eng want op wie kon ik nou terug vallen maar da wasniet meer nodig!!!!
nog steeds kan ik vreselijk huilen om dit verhaal en nog steeds om het feit dat ik een kindje van het leven heb beroofd

ik ben heel blij dat ik dit verhaal met jullie kan delen en voor de gene die twijfelen tussen het leven met een kindje of abortus zeg ik: bedenk je goed of je kan leven met die wetenschap want therepie van 5 jaar lang is ook heel zwaar en ooit komt de dag dat je jezelf voor je kop slaat wat je situatie ook is en dat je hulp nodig heb van buitenaf en blijf voral praten over je gevoel en niet over wat hoord of wat een ander graag ziet!!!!
(sorry voor dit lange verhaal)

xxx sacha