Wat heb je dat goed omschreven!!

Hallo Chicharon, Momenteel zit in in het 1e jaar van een ict-opleiding op HBO niveau. Mijn vriend en ik hebben al een dochter van 2 en we hebben vorige week ontdekt dat we een tweede verwachten. Dit was niet gepland echter wel gewenst. De reden dat we er nu voor gekozen hebben om er voor te gaan ondanks mijn studie, is dat we al een dochter van 2 hebben en we dus al een redelijk idee hebben van wat ons te wachten staat.  Momenteel gaat het combineren van mijn studie en moeder zijn me redelijk goed af. Het vereist een hoop doorzettingsvermogen en een goede planning, maar het is niet onmogelijk. Sterker zelfs ben nu als moeder gemotiveerder dan ooit om mijn studie af te maken. Ook ik ben nog erg jong. 21. Echter als ik terug kijk op mijn vorige zwangerschap en vooral de eerste maanden na de bevalling, raad ik het weinig mensen aan om tijdens hun studie zwanger te raken van het eerste kindje. Als je een goede zwangerschap hebt zonder complicaties dan is het goed te doen, echter ik had wel redelijk veel last van verstrooidheid en was ook in het begin en aan het eind van mijn zwangerschap erg moe. Dit is dus iets waar ik rekening mee zal moeten houden tijdens mijn huidige zwangerschap. De eerste periode na de bevalling is echter een heel ander verhaal. Bij je eerste kindje wordt je wereld compleet op zijn kop gezet. De wereld draait dan niet meer om jou maar om het kleine babytje. De eerste week na mijn bevalling ben ik elke keer dat mijn dochter om borstvoeding vroeg in huilen uitgebarsten omdat ik zo moe was. En zeker de eerste 2 maanden blijven ook heel vermoeiend. Die eerste tijd is slopend. Geestelijk en lichamelijk. Dus ik zou er zeker rekening mee houden dat je minstens 2 maanden na de bevalling uit de running bent qua studie. Nu wil ik je niet bang maken hoor want je krijgt er iets heel moois voor terug, maar wil je er wel op wijzen dat het wel degelijk het een en ander van je vraagt. Het heeft bij mij minstens een half jaar geduurd voordat ik gewend was aan het idee van n gezinnetje. Dat het dan niet meer ik is, maar wij. Het verandert je leven in ieder geval compleet. Wij hebben er voor gekozen om voor ons 2e kindje te gaan, omdat over het algemeen een tweede je makkelijker afgaat. Het is niet meer nieuw allemaal, je bent gewend aan een bepaalde routine die een kind nodig heeft en ik weet inmiddels hoe ik mijn dagen moet inplannen om en tijd voor mezelf, mijn studie, mijn dochter, mijn vriend en mijn huishouden te hebben. Maar dit heeft wel tijd nodig en komt dus niet van de een op de andere dag aanwaaien. Ook  is het krijgen van kinderen een veel gevallen een aanslag op je relatie. Mijn vriend en ik hebben het eerste jaar heel erg geworsteld, doordat we minder tijd hadden voor elkaar, meer stress hadden door de verantwoordelijkheid die ineens op je dak komt gevallen en er vaak ook een stukje onbegrip heerste van zijn kant, omdat ik vaak te moe was om met hem nog dingen te ondernemen. Een goeie relatie komt hier doorheen, maar het is niet allemaal even rooskleurig meer. Nu wil ik je met mijn verhaal echt niet ontmoedigen om aan kinderen te beginnen. Uiteindelijk weet je zelf het beste waar je aan toe bent. Ik  zou je wel graag willen adviseren om kritisch te kijken naar je relatie en naar jezelf. Ben je op dit moment al toe aan zo'n verantwoordelijkheid want eerlijk is eerlijk je wordt ontzettend beperkt in je vrijheid. En als je naar je vriend kijkt en jullie relatie ben je dan helemaal happy? Hebben jullie een stabiele relatie? En willen jullie dit allebei? Nogmaals dit is niet om je te ontmoedigen, maar ik zou je graag wel tips willen meegeven, waarvan ik had gewild dat er iemand was om ze aan mij te geven :-)    Ik wil wel nog graag de positieve punten benadrukken: Je staat elke ochtend goed op, want als je naar de wieg loopt of zoals ik nu naar het peuterbedje en je kindje lacht stralend naar je zodra ze de ogen open hebben, jaa dan kan je dag niet meer stuk. Ik maak heel veel leuke momenten mee met mijn dochter kinderen zijn ontzettend humoristisch en vooral zo vrolijk. Je bent als moeder echt trots als n pauw bij elke mijlpaal die ze bereiken. En tsjah het is gwn heerlijk als je dochter met open armen op je komt afgerend en dan roept MAMA KNUFFELEN! Mocht je vragen hebben of je verhaal kwijt willen dan kun je me altijd een berichtje sturen. Groetjes Mica

ik ben nu zwanger van mijn tweede en ik studeer verzorgende ig na mijn zwangerschaps verlof ga ik spw doen. toen ik van mijn eerste inverwachting was studeerde ik ook. maar toen de kleine er een maal was wilde ik niet meer bij hem weg. ik kon ook niemand vinden die goed genog was naar mijn iedee om voor hem te zorgen dus ik ben toen gestopt met mijn studie. hij zit nu op een kinderdag waar hij het heel erg naar zijn zin heeft. en ik hoop dat ik nu deze baby wat makkelijker daar ook heen zal brengen maar dat moeten we nog even afwachten

Ik was net een maand begonnen op de verkorte avond PaBo toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. In juni ben ik bevallen en ben in aug weer naar school gegaan. Heb tijdens mijn zwangerschap wel iets vertraging opgelopen doordat ik de laatste weken 'verlof' had. ook in de eerste weken was ik zo misselijk dat ik veel lessen gemist heb. Ik moet daarom dit jaar een paar vakken inhalen maar ja, dat is goed te doen. Ik ga er gewoon vanuit dat ik een half jaar langer over doe en dan nog zou ik trots kunnen zeggen dat ik in 2,5jaar m'n pabo heb gehaald en een kindje heb gekregen!!!